Wat is osteopathie?
Osteopathie is een manuele geneeswijze die zich richt op de beweeglijkheid van en in het lichaam.
In een gezond lichaam vertonen alle weefsels een bepaalde beweeglijkheid die nodig is voor het lichaam om optimaal te functioneren. Osteopathie is gebaseerd op principes uit de medische wetenschap, anatomie, fysiologie, embryologie en biomechanica.
Door allerlei oorzaken kan het weefsel zijn beweeglijkheid verliezen. Deze oorzaken kunnen van buitenaf ontstaan of door processen in het lichaam zelf. Enkele voorbeelden van oorzaken van buiten af zijn: een harde val of kneuzing (recent of lang geleden), operatie, botbreuk of een moeizame bevalling.
Inwendige oorzaken kunnen zijn: bepaalde ziektes, ontstekingen, erfelijke aanleg of verkeerde voeding. Ook kan emotionele stress een negatieve uitwerking hebben op de beweeglijkheid van weefsels met name de organen. Osteopathie is ontwikkeld om deze bewegingsverliezen van weefsels op te sporen en te verhelpen. Omdat een osteopaat dit met zijn handen doet, wordt osteopathie een manuele geneeswijze genoemd.
Het is goed mogelijk dat de oorzaak van een klacht herleid wordt naar een ander gebied dan waar de symptomen zich manifesteren.
Door middel van overwegend zachte handgrepen probeert hij de samenwerking tussen de weefsels te herstellen en het zelf genezend vermogen van het lichaam te bevorderen. Een osteopaat werkt uitsluitend met zijn handen en medicijnen of apparaten zullen nooit een onderdeel vormen van de behandeling.
Het fundament van osteopathie wordt gevormd door drie uitgangspunten.
- Het menselijk lichaam is een geheel waarin afzonderlijke weefsels elkaar beïnvloeden.
- Alles in het menselijk lichaam beweegt van spieren tot bloedvaten, van ingewanden tot botten. Een goede beweeglijkheid is nodig voor het lichaam om goed en klachtenvrij te kunnen functioneren.
- Het lichaam beschikt over een zelf genezend vermogen.